Slaap nu maar verder en rust; zie het uur is nabijgekomen …
Mattheüs 26:46
In alle eenzaamheid strijdt Jezus.
Daar, in het duister van de nacht in de Hof van Gethsemané, komt alles wat Hem te wachten staat in alle hevigheid op Hem af.
De lucht is zwaar van alle zonden, en ongerechtigheden, van alle pijn en verdriet, van alle ziekten en nood in de wereld.
‘Abba, is er echt geen andere manier?
Kan het echt niet anders, Vader?
Niet Mijn wil, maar Uw wil zal geschieden.’
Geen mens die met Hem strijdt.
Geen bemoedigende of meelevende arm om Hem heen.
Geen mens die samen met Hem huilt.
Geen mens die met Hem waakt en bidt.
Alleen …
In alle eenzaamheid …
Zijn vrienden slapen.
‘Abba!!!
Vader, Ik heb zo’n dodelijk angst voor wat er te gebeuren staat.
Abba!!!
Maar niet Mijn wil, maar Uw wil …’
Toen jij die avond naar bed ging, Maria, kon je toen vermoeden dat je Zoon diezelfde avond zo eenzaam en alleen die diepe en intense strijd streed?
Voelde je iets van binnen, dat er iets zou zijn of gebeuren met je Zoon?
Of hoorde je het de volgende morgen pas, en heb je gewoon geslapen die nacht?
Of kwamen ze je wakker maken toen Hij gevangen genomen was en ben je toen naar de plaats toegesneld waar ze Hem naar toe gebracht hadden?
Voelde je je schuldig, omdat je er niet voor Hem was, voor Hem kon zijn?
Of wist je diep van binnen, dat dit alles zo moest gebeuren, zo moest zijn?
Wat ging er door je heen, Maria, wat moet er niet door jouw heengegaan zijn ...
‘Abba …!!!
Vader …!!!
Uw wil geschiede!’
‘En Simeon zegende hen en zei tegen Maria, Zijn moeder: Zie, dit Kind is bestemd tot val en opstanding van velen in Israël en tot een teken dat tegengesproken zal worden,
– ook door uw eigen ziel zal een zwaard gaan – opdat de overwegingen uit veel harten openbaar worden.
Lucas 2:34,35
Lieve Maria, hoe spoedig ging dat woord niet in vervulling ....
Geen mens kent de diepte van de strijd die Hij in Gethsemané streed,
geen mens kent de diepte van de pijn van de angst die Hij daar leed.
Zijn zweet viel als bloeddruppels neer op de zwarte grond,
en toch klonken de woorden ‘Uw wil geschiede’ uit Zijn mond …’
Voor Zijn vrienden.
Voor Maria.
Voor jou.
Voor mij.
Over de vrouw die Zijn moeder mocht zijn kun je lezen in:
Mattheüs 26:36-46
Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten